امشب شب هفتم ماه صفر وبنا بر قول بسیار قوی شب شهادت امام حسن مجتبی (ع)است .رسم بیشتر علماءاین بوده است که بجای بیست وهشتم ،در هفتمین روز از این ماه به اقامه عزا می پرداختند .امشب خیلی بنای بر نوشتن  نداشتم ولی نمیتوانم  تلنگر کلمات در ذهنم راتحمل کنم ،انگار مظلومیت امام مجتبی آنها را هم آزرده خاطر کرده است .از طفولیت همراه با روضه امام حسن گریان میشدم ،مخصوصا روضه هایی که پد ربزرگم ،مرحوم شیخ غدیر علی ممیز(ره)قرائت می کردند .

همه ما از کودکی با واژه ای بنام عاشورای حسینی آشنا هستیم ولی وازه عاشورای حسنی برای گوشمان ناآشنا ست .نهایتش اینست که این جمله راشنیده ایم که عاشورا قبل از اینکه حسینی باشد ،حسنی است .ولی باور کنیم که در زمان کریم اهل بیت هم عاشورائی بپا بود وکربلائی برقرار.